វិភាគសូរព្យញ្ជនៈ # 2

សូរ [t] ត.ទ និង [d] ដ.ឌ

ដើម្បីបន្លឺសូរនេះ ចុងអណ្តាតខំចុករង្វះមាត់នៅចន្លោះធ្មេញ ឯអណ្តាតមុខសង្កត់ទៅលើគន្លាក់ក្រអូម។

-តាមរូបចំហៀងមាត់ : មុំថ្គាមមានសភាពតូច ។

-តាមវិធីផ្តិតក្រអូម :កណ្តាប់អណ្តាតសង្កត់ទៅលើជួរធ្មេញលើជារាងកណ្តាប់ចង្អេរបន្ទាប់មកសង្កត់ចុង​​  អណ្តាតទៅគន្លាក់ក្រអូម។ ប្រហោង​​​មាត់ប្រឹងទប់ខ្យល់ និងក្រោយពីទម្លាក់ចុងអណ្តាតយ៉ាងរហ័សអោយខ្យល់ចេញមកក្រៅដោយ​​​សន្ទះ​​ខ្យល់នោះខ្សោយណាស់។

            ដូចនេះ [t] និង​ [d] ជាសូរខ្យល់ស្ទះធ្មេញនិងគម្លាក់ក្រអូម។

-តាមខ្សែរលកសូរនៃពាក្យ តា [ta:] និងពាក្យ ទៅ [tǝu] ។ សូរ [t] មិនធ្វើអោយសំឡេងញ័រទេ ដូចនេះគឺជាសូរថ្លង់។

​​            ប៉ុន្តែសូរ [d]​ នៃពាក្យ ដេរ [de:] និងពាក្យ ឌឺ [dɯ:] ធ្វើអោយចន្លោះខ្សែសំឡេងញ័រគឺជាសូរឮ។

            សរុបមក៖ សូរ [t]​ ជាសូរធ្មេញគម្លាក់ក្រអូមខ្យល់ស្ទះ ថ្លង់

                           សូរ [d] ជាសូរធ្មេញគម្លាក់ក្រអូមខ្យល់ស្ទះ ឮ។

            បើជាខ្យល់ប្រកប [t] គឺជាសូរលេប យើងអាចសម្គាល់ត្រឹមតែលក្ខណៈបន្លឺ ឯសូរ [d] មិនមែនជាសូរព្យញ្ជនៈប្រកបទេ។

 ដោយ៖ រិទ្ធ បូរា